dinsdag 1 september 2015

Trainen in Schotland

Ook ik school me met grote regelmaat bij. Zo ben ik dit jaar verschillende keren in het buitenland om te trainen en ben ik de hele maand Oktober aan het lessen en assisteren in Nederland en Duitsland bij Veelal Amerikaanse trainers, om mijn kennis en kunde steeds opnieuw bij te werken.
Afgelopen maand ben ik voor wat bijscholing op hippisch vlak naar Schotland gevlogen. Ik heb vijf dagen met de paarden van mijn mentor gewerkt en dat heeft me uiteraard niet alleen technische kennis over het werken met paarden bijgebracht...
 


 
 
Het is niet altijd gemakkelijk om aan alle verwachtingen te voldoen... en dan heb ik het natuurlijk vooral over mijn eigen verwachtingen. Net zoals iedereen heb ook ik mijn twijfels en onzekerheden die me zo nu en dan parten kunnen spelen. De laatste jaren betreft één van die onzekerheden mijn fysieke toestand. Ik lijk gezegend met wat erfelijke aspecten die mijn droom om paard te rijden niet altijd ten goeden komen. Nu had ik toch stiekem een beetje het idee op  gevat, dat ik wellicht zelfs een keer zou moeten gaan stoppen met datgene wat ik het liefste doe. Niet omdat het niet langer leuk zou zijn, maar gewoonweg omdat ik het fysiek niet langer meer voor elkaar zou krijgen om "gezond" te sporten.
Terwijl dit zo al lange tijd in mijn achterhoofd aanwezig is, reis ik toch naar Schotland, wetende dat ik ook hier weer gevraagd ga worden te werken met en te rijden op een vreemd paard en in een vreemd zadel, met een lijf dat niet mee wil werken. Daarbij word ik dan ook nog beoordeeld op mijn kennis en kunde en, als is mijn mentor ook één van mijn vrienden, ik wil dit werk tot in perfectie laten zien... Ik kan je zeggen dat zo'n reis dan niet zo heel ontspannen aanvoelt als je er aan gaat beginnen.
 
En toen ontmoette ik Imp. Imp is het paard van mijn mentor met een enorme fysieke uitdaging. Hij beweegt zich moeizaam door neurologische klachten aan de achterbenen. Vervolgens heeft hij afgelopen jaar ook nog een fors ongeluk gehad waarbij zijn achterbenen nog verder beschadigd zijn. Tja ... dan wordt die perfecte benadering toch wat ingewikkeld ... maar een werklust en enthousiasme dat dit paard had!! Na de eerste dag ben ik al zwaar onder de indruk, maar de dagen die erop volgen maken dat ik me steeds meer verbonden voel met dit bijzondere paard! Ik heb van al deze paarden mogen leren hoe ik nog lichter kan werken en in balans kan blijven, maar Imp heeft me eens goed in de spiegel laten kijken en me als nooit tevoren bewust gemaakt van het feit, dat ik me niet hoef laten tegen te houden door welk soort beperking dan ook, fysiek, noch mentaal!!
 
Thanks Imp!!